ပုင်

မန်

နာမ်

ပုင် (puṅ)

1. (ဟွံဂတာပ်ခေတ်) ဗီုပြၚ်ဝေါဟာဟွံဂတာပ်ခေတ်မဆေၚ်စပ်ကဵု ပုၚ် (puṅ)။

သေံဇၞော်

ပွံင်နဲတၞဟ်

• ပုင်ႈ (pūng)

ဗွဟ်ရမ္သာင်

• IPA^(key): /ka˨˦.naː˩/
• ကာရန်: -aː

ကြိယာ

ပုင် (pǔng) (နာမ်စိတ္တဇ လွင်ႈပုင်)

1. ထလာ်။