بَهَار

ဗဵုရံၚ်ဝေါဟာ: بہار‎၊ تہار‎၊ ကဵု پہاڑ‎ တဏအ်။

အာရဗဳ

နိရုတ်

ဝေါဟာကၠုၚ်နူ ပါရှေန် بهار‎ (bahâr)

ဗွဟ်ရမ္သာင်

• IPA^(key): /ba.haːr/

နာမ်

بَهَار (bahār) m (ကိုန်ဗဟုဝစ် بَهَارَات‎ (bahārāt))

1. စုတ်အရာမြမောဝ်ပ္ဍဲသွ၊ အရာမသကဵုရှ်နွံကၠုၚ်။

နာမ် ၂

بُهَار (buhār) m (ကိုန်ဗဟုဝစ် بُهَارَات‎ (buhārāt))

1. သၞတ်မကှ်။